غذای معروف نی نی ها

آخر نفهمیدیم این بیسکوئیت مخصوص بچه هاست یا مامانا...

امروز برای اولین بار کیان طعم بیسکوئیت مادر رو چشید، البته با آب جوش له کردمش و با قاشق دادم کیان بخوره و اتفاقاً خوشش اومد و خورد. دوست ندارم زیاد محصولات کارخانه ای به کیان بدم. ترجیح میدهم خونگی باشه. یک روز در میون براش سوپ مرغ یا گوشت درست میکنم و اون لا به لاها فرنی و حریر بادوم وگاهی سرلاک برنج و شیر و زرده و ... میدم. هر روز یک واحد میوه له یا رنده شده میدم بخوره. آب هم با لیوان خودش بهش میدم که بیشترش از دهن نازنینش میریزه بیرون. البته طبق جدول غذایی کودکان تو هشت ماه چیزهای دیگه مثل ماست که خیلی دوست داره، زرده تخم مرغ هر روز یا یکروز در میون، نان که تخصص مادر جونه چون من میترسم وقتی تو گلوت میمونه.آبمیوه طبیعی هم میتونم بهت بدم، البته تا حالا بهت ندادم ولی گاهی آب بقیه سیب رنده شده رو که نمیخوره رو از صافی رد میکنم و با قاشق یا قطره چکان میدم بخوره. آبمیوه های کارخانه ای رو هم که قبول ندارم.

بیسکویت مادر یکی از قدیمی ترین بیسکویت‌های ایران است که از سال ۱۳۳۷ توسط شرکت ویتانا تولید می‌شود. شعار این بیسکویت برای سال‌ها این بود:

مهر مادر، شیر مادر، بیسکویت مادر

بنابر تبلیغات کارخانه در سال‌های نخستین تولید «بیسکویت مادر یک مکمل کامل غذایی بود که پیشنهاد می‌شد همه افراد مصرف کنند. حتی برخی پزشکان کودک به مادران توصیه می‌کردند از ۶ ماهگی به همراه شیر به نوزادان خود بیسکویت مادر بدهند».

بر روی بسته‌های این بیسکویت تصویر یک مادر به همراه نوزاد خود دیده می‌شود.

کارخانه ویتانا در سال ۱۳۳۵ بدست برادران تهرانچی در خیابان امیریه در تهران راه اندازی شد. برادران تهرانچی از آلمان و انگلیس دستگاه‌های بیسکویت سازی وارد کردند. آن‌ها یک جمله معروف داشتند: «بیسکویت مادر باید به راحتی با دندان شکسته شود و با آب دهان نرم شود.»

برادران تهرانچی که بعد از انقلاب کارخانه ویتانا را رها کرده و از ایران رفتند و کارخانه ویتانا به شرکت سهامی البرز از زیر مجموعه‌های بنیاد ۱۵ خرداد واگذار شد. این کارخانه سپس به خیابان خلیج فارس در کیلومتر ۷ جاده کرج منتقل شد.